ตอนที่ 2 สิบขันที
ฝ่ายต๊กอิ้วจึงเอาตราสำหรับที่เล่าปี่ พาพรรคพวกมาถึงเมืองเต๊งจิ๋วแล้วเอาเนื้อความ ทั้งปวงบอก แก่เจ้าเมืองเต๊งจิ๋ว เจ้าเมืองเต๊งจิ๋วจึงให้มีหนังสือไปทุกหัวเมือง ให้จับเล่าปี่ กวนอู เตียวหุยสามคน ผู้กระทำผิดส่งเข้ามา ฝ่ายเล่าปี่ครั้นมาถึงกลางทาง ได้ยินกิตติศัพท์ซึ่งเจ้าเมืองเต๊งจิ๋วให้มีหนังสือมา ให้จับตัวส่งนั้น ครั้นจะไปให้ถึงเมืองตุ้นก้วนเห็นจะไม่ทันที เล่าปี่รู้ว่าเล่าเก๊งซึ่งเป็นเจ้าเมืองไต้จิ๋ว นั้นเป็นแซ่เดียวกัน จึงคิดว่าอย่าเลยจะเข้าไปอาศัยเล่าเก๊งเห็นจะพ้นภัย คิดแล้วก็พากวนอู เตียวหุย กับพรรคพวกเข้าไปหาเล่าเก๊ง ณ เมืองไต้จิ๋ว แล้วบอกเนื้อความแต่หลังให้ฟัง เล่าเก๊งนั้นแจ้งในหนังสือ เจ้าเมืองเต๊งจิ๋วซึ่งให้มา ครั้นแจ้งคำซึ่งเล่าปี่มาบอกดังนั้นก็คิดสงสารว่าเป็นแซ่เดียวกัน แล้วเป็น เชื้อพระวงศ์อยู่ เล่าเก๊งจึงเอาเล่าปี่ กวนอู เตียวหุยเปลี่ยนชื่อเสียซ่อนไว้ในบ้าน
ฝ่ายขันทีสิบคนนั้นพระเจ้าเลนเต้โปรดปรานนัก จะว่ากล่าวสิ่งใดก็สิทธิ์ขาด แลเตียวต๋ง เตียวเหยียง ขันทีสองนายนั้น จึงใช้ทนายสองคนไปว่ากล่าวแก่ขุนนางแลทหารทั่งปวง ซึ่งได้ไปรบโจรโพกผ้าเหลือง นั้นว่า ถ้าผู้ใดมีทรัพย์ข้าวของเงินทองเอาไปให้แก่ขันทีนายเราแล้ว นายเราจะช่วยทูลเสนอความชอบให้ ถ้าใครมิได้ให้ นายเราจะทูลให้ถอดเสียจากที่ขุนนาง ฝ่ายห้องหูโก๋แลจูฮีซึ่งเป็นทหารผู้ใหญ่นั้น มิได้ทำ ตามคำทนายทั้งสองว่านั้น เตียวต๋ง เตียวเหยียงจึงกราบทูลยุยงพระเจ้าเลนเต้ ให้ถอดห้องหูโก๋ จูฮีออกเสียจากที่ขุนนาง พระเจ้าเลนเต้ก็ทำตาม แล้วตั้งให้เตียวต๋ง เตียวเหยียงเป็นที่แทนห้องหูโก๋ แลขันทีแปดคนก็เลื่อนขึ้นไปเป็นขุนนางผู้ใหญ่สิ้น ราชการนั้นก็ฟั่นเฟือนไป ราษฎรทั้งปวงได้ความเดือดร้อน
ฝ่ายคูเสงเป็นพวกโจรโพกผ้าเหลือง หนีมาอยู่ ณ เมืองเตียงสาเกลี้ยกล่อมชักชวนพวกเพื่อนปล้นตี อาณาประชาราษฎรทั้งปวงเป็นหลายตำบบล หาผู้ใดจะต้านต่อจับกุมมิได้ และเตียวกี เตียวซุ่นอยู่ ณ เมือง ยีหยงเกลี้ยกล่อมผู้คนได้เป็นอันมากคิดขบถ เตียวกีนั้นตั้งตัวเป็นเจ้า เตียวซุ่นเป็นเสนาบดีผู้ใหญ่ ทำการหยาบช้าต่าง ๆ แลหัวเมืองทั้งปวงรู้จึงบอกหนังสือขึ้นไปถึงเมืองหลวงเป็นหลายครั้ง ขันทีสิบคน ปิดเสียมิได้เอา เนื้อความกราบทูล
ครั้นอยู่มาวันหนึ่งพระเจ้าเลนเต้เสด็จไปประพาสสวนดอกไม้ จึงเสวยชัยบานอยู่ แลขันทีสิบคนก็กินสุรา อยู่หน้าที่นั่ง แลเล่าโต๋พระพี่เลี้ยงพระเจ้าเลนเต้นั้นรู้ว่าพวกโจรเป็นขบถขึ้นอีก พระเจ้าเลนเต้มิได้ทราบ เล่าโต๋ตกใจจึงตามเสด็จเข้าไปในสวน พระเจ้าเลนเต้เห็นจึงตรัสถามว่า เล่าโต๋ทำหน้าตื่นตกใจ เข้ามา ว่าไร เล่าโต๋จึงกราบทูลว่าพระองค์ไม่แจ้งหรือ บัดนี้หัวเมืองทั้งปวงเกิดจลาจลขึ้นอีก บ้านเมืองจะเป็น อันตรายอยู่แล้ว พระองค์ยังมาเสวยสุราอยู่อีกเล่าพระเจ้าเลนเต้จึงตรัสว่าหัวเมืองทั้งปวงเกิดจลาจล เราใช้ให้ทหารไปปราบสงบแล้วเป็นไฉนมาซ้ำว่าดังนี้เล่า เล่าโต๋จึงกราบทูลว่าหัวเมืองทั้งปวง ซึ่งเกิดจลาจลครั้งนี้ เหตุเพราะขันทีสิบคนว่าราชการตัดสินคดีราษฎรมิได้เป็นยุติธรรม ข้าพเจ้าแจ้ง เนื้อความแล้วครั้นจะมิกราบทูลก็เหมือนหนึ่งหามีกตัญญูต่อพระองค์ไม่แลขันทีสิบคนได้ยิน เล่าโต๋ทูลก็ ตกใจเข้าไปหน้าที่นั่ง ทำอุบายถอดหมวกแล้วร้องไห้ทูลว่า ขุนนางผู้ใหญ่ทั่งปวงเห็นว่า พระองค์โปรด เลี้ยงข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็ทำราชการโดยสุจริต ขุนนางทั้งปวงกับเล่าโต๋มีใจริษยาข้าพเจ้า ซึ่งข้าพเจ้าจะทำ ราชการสิบไปนั้นเห็นจะไม่รอดชีวิต ข้าพเจ้าทั้งสิบคนนี้จะขอออกจากที่เอาแต่ชีวิตรอดไว้ แลทรัพย์สิน สิ่งของข้าพเจ้าทั้งปวงนั้น ขอถวายพระองค์ให้พระราชทานทแกล้วทหารซึ่งทำราชการ แต่ตัวข้าพเจ้า ทั้งนี้จะขอกราบถวายบังคมลาไปทำไร่ไถนาเลี้ยงชีวิต
|
