ฝ่ายขงเบ้งครั้นจิวยี่ยกพ้นไปแล้ว ก็พาเล่าปี่ลงจากเนินเขากลับมาเมืองเกงจิ๋ว ครั้นเวลาค่ำขงเบ้งพิเคราะห์ดูฤกษ์บน แลเห็นดาวตกลงมาจากอากาศดวงหนึ่ง ขงเบ้งจึงหัวเราะบอกเล่าปี่ว่า จิวยี่ตายวันนี้แล้ว พอทหารซึ่งสืบราชการนั้นกลับมาแจ้งว่าจิวยี่ตายแล้ว เล่าปี่จึงปรึกษาขงเบ้งว่า เราจะคิดทำประการใดเล่า ขงเบ้งจึงว่าจิวยี่ตายแล้ว เห็นแต่โลซกผู้เดียวจะได้ว่าที่แทนจิวยี่ กับอนึ่งข้าพเจ้าดูฤกษ์บนเห็นดาวไปประชุมกันอยู่ทิศตะวันออก จำข้าพเจ้าจะไปเยี่ยมศพจิวยี่ ณ เมืองกังตั๋งจะได้สืบเสาะดูผู้มีสติปัญญา จะได้เกลี้ยกล่อมมาช่วยทำงานกับท่าน

เล่าปี่จึงตอบขงเบ้งว่า ซึ่งท่านจะไปเมืองกังตั๋งนั้น เกลือกขุนนางแลทหารจะคิดทำอันตรายแก่ท่าน ขงเบ้งจึงว่า แต่ตัวจิวยี่อยู่ข้าพเจ้าจึงไปได้ไม่กลัว บัดนี้จิวยี่ตายแล้วจะเกรงผู้ใดเล่า แล้วขงเบ้งสั่งจูล่งให้คุมทหารห้าร้อยจัดแจงเครื่องเส้นไปด้วย ครั้นลงเรือไปถึงกลางทาง ได้ยินข่าวชาวบ้านรายทางบอกว่า ซุนกวนตั้งโลซกเป็นขุนนางนายทหารผู้ใหญ่ว่าราชการแทนจิวยี่ แลศพจิวยี่นั้นซุนกวนให้รับไปเมืองฉสองกุ๋น ขงเบ้งแจ้งดังนั้นก็ให้บ่ายเรือไป ณ เมืองฉสองกุ๋น

ฝ่ายโลซกรู้ข่าวว่าขงเบ้งมาถึงก็ลงไปเชิญขึ้นมา คำนับกันตามอย่างธรรมเนียม ทหารจิวยี่เห็นขงเบ้งมาก็แค้นใจคิดจะฆ่าขงเบ้ง แต่เห็นจูล่งถือกระบี่ติดตามอยู่จึงทำอันตรายไม้ได้ ขงเบ้งครั้นไปถึงศพจิวยี่ก็เซ่นวักตามธรรมเนียมแล้วทำโศกเศร้าร้องไห้เป็นอันมาก ฝ่ายทหารจิวยี่เห็นจึงเจรจากันว่า คนข้างนอกเล่าลือกันว่า ขงเบ้งกับจิวยี่เป็นคนอริมิชอบกัน บัดนี้ขงเบ้งมาเซ่นวักร้องไห้รักจิวยี่ฉะนี้ก็เห็นว่าขงเบ้งมีใจสัตย์ซื่อต่อจิวยี่อยู่ ไม่สมกับคำลือว่าเป็นอริกัน โลซกดูขงเบ้งทำการโศกเศร้าแล้วร้องไห้ ก็พลอยสงสารด้วยขงเบ้งแล้วคิดว่าขงเบ้งนี้น้ำใจอารีรอบคอบ หามีความพยาบาทไม่ แต่ข้างจิวยี่ริษยาพยาบาทจนตัวตาย คิดดังนั้นแล้วให้ตั้งโต๊ะเชิญขงเบ้งกินด้วยกัน แล้วขงเบ้งก็ลาโลซกกลับไป

ฝ่ายบังทองเห็นจึงเดินมายุดชายเสื้อขงเบ้งหัวเราะแล้วว่า ท่านแกล้งทำกลอุบายให้จิวยี่มีความแค้นจนตาย แล้วมิหนำซ้ำมาแกล้งทำเป็นเซ่นวักเศร้าโศกร้องไห้รักจิวยี่อีกเล่า ทำการเยาะเย้ยดูถูกทั้งนี้เห็นว่าชาวบ้านกังตั๋งไม่มีผู้รู้เท่าท่านแล้วหรือ

ขงเบ้งตกใจเหลียวมาเห็นบังทองเพื่อนสนิทก็คลายใจ จึงหัวเราะแล้วจูงมือกันไปนั่ง ณ เรือ สนทนากันด้วยความทุกข์ยากมาแต่หนหลัง แล้งขงเบ้งจึงเขียนหนังสือปิดตราให้ไว้แก่บังทองฉบับหนึ่ง จึงสั่งนอกหนังสือว่า ถ้าซุนกวนมิได้เอาท่านไว้ทำราชการ ไม่สมความคิดประการใดแล้วก็เชิญท่านไป ณ เมืองเกงจิ๋ว ช่วยกันทำราชการทำนุบำรุงเล่าปี่เถิด เบื้องหน้าไปเล่าปี่ก็จะได้เป็นใหญ่ ไม่เสียทีที่ท่านได้เรียนความรู้มาด้วยกัน ถ้าท่านไปข้าพเจ้ามิได้อยู่ก็ให้เอาหนังสือนี้ไปให้เล่าปี่เถิด บังทองก็รับว่าจะไป ขงเบ้งก็ลามา ณ เมืองเกงจิ๋ว

ฝ่ายโลซกก็ไปส่งศพจิวยี่ถึงตำบลบูอาว ฝ่ายซุนกวนให้จัดแจงสิ่งของไปเซ่นศพจิวยี่ ก็ร้องไห้เศร้าโศกถึงจิวยี่เป็นอันมาก แล้วจึงสั่งทหารให้แต่งการศพจิวยี่ตามบรรดาศักดิ์ ฝังไว้ ณ ที่เกิดจิวยี่ ซุนกวนจึงเอาจิวซุน จิวอิ๋นบุตรจิวยี่ทั้งสองมาเลี้ยงไว้ อยู่มาวันหนึ่งโลซกจึงว่าแก่ซุนกวนว่า ซึ่งตั้งข้าพเจ้าแทนจิวยี่นั้นคุณหาที่สุดมิได้ แต่สติปัญญาข้าพเจ้าน้อยนักรู้มิถึงราชการ ข้าพเจ้าจะขอไปเชิญผู้มีสติปัญญามาให้อยู่ด้วยท่านคนหนึ่งชื่อบังทอง กับข้าพเจ้าก็เป็นเพื่อนกันมา ป็นคนมีสติปัญญามาก เรียนความรู้ครูเดียวกันกับขงเบ้ง รู้ฤกษ์บนแลการแผ่นดิน ถึงขงเบ้ง จิวยี่ก็ย่อมนับถืออยู่ เดิมบังทองอยู่เมืองซงหยง บัดนี้เข้ามาอยู่ ณ เมืองเรา