|
|
|
ลิซกนายทหารคนหนึ่งจึงว่า ข้าพเจ้ากับลิโป้อยู่บ้านเดียวกันแล้วก็เป็นมิตรสหายวิสาสะกัน
อันลิโป้ นั้นกล้าแข็งก็จริง แต่เป็นคนใจหยาบช้าหารู้จักคุณคนไม่ โลภเห็นแต่จะได้สิ่งของอันดี
ข้าพเจ้าจะขอไปเกลี้ยกล่อมลิโป ้ให้มาอยู่กับท่านจงได้
ตั๋งโต๊ะจึงถามว่าท่านจะไปเกลี้ยกล่อมลิโป้นั้นประการใดจะได้ ลิซกจึงตอบว่าขอให้ท่านจัดทรัพย์
สิ่งของ อันดีกับม้าซึ่งชื่อว่าเซ้กเธาว์อันมีกำลังเดินทางได้วันละหมื่นเส้นมาเถิด
ข้าพเจ้าจะเอาไปให้ลิโป้ แล้วจะ เกลี้ยกล่อมให้ลิโป้มาอยู่กับท่านจงได้
ตั๋งโต๊ะได้ยินดังนั้นจึงปรึกษากับลิยูว่า ซึ่งลิซกว่ากล่าวทั้งนี้
ท่านยังเห็นประการใด ลิยูจึงว่าท่านสิจะคิดการใหญ่ เสียดายกับสิ่งของกับตัวม้า
ตัวหนึ่งไยเล่า ถ้าสมความคิดแล้วท่านจะปรารถนาสิ่งใดก็จะได้โดยสะดวก
ตั๋งโต๊ะได้ฟังมีความยินดีนัก จึงจัดทองคำ พันตำลึงกับพลอยสิบยอดเข็มขัดประดับหยกสายหนึ่งกับม้าซึ่งชื่อเซ็กเธาว์ให้แก่ลิซกแล้วสั่งว่า
ท่านเอาไป ให้ลิโป้ตามท่านคิดนั้นเถิด ลิซกรับของทั้งปวงกับม้าแล้วก็ลาตั๋งโต๊ะไปยังค่ายเต๊งหงวน
พอพบบ่าวลิโป้ ออกมาตระเวน จึงจับเอาตัวลิซกไว้ถามว่ามาทำไม ลิซกบอกว่าเราชื่อลิซก
เป็นเพื่อนรัก กันกับลิโป้มาแต่น้อย บัดนี้ระลึกถึงลิโป้จึงมาหาท่านทั้งปวงช่วยพาเราไปหาลิโป้จงได้
ทหารกอง ตระเวนจึงให้คุมเอาตัวไว้ แล้วเอาเนื้อความไปบอกลิโป้ ลิโป้ครั้นแจ้งดังนั้นก็มีความยินดีนัก
จึงออกมารับลิซกเข้าไปถึงในค่าย แล้วจึงว่าเรากับท่านรักกันมาแต่น้อย
จากกันมาช้านานแล้ว บัดนี้ท่านมาอยู่ทำราชการตำแหน่งใด ลิซกจึงตอบว่าเราเป็นตงลงเจี้ยงนายทหารรู้ว่าท่านทำราชการ
เป็นนายทหารแล้วได้ช่วยอาสาแผ่นดิน ทั้งนั้น เรามีความยินดีด้วย หาสิ่งใดจะให้มิได้
มีแต่ม้าตัวนี้ ชื่อเซ็กเธาว์ มีฝีเท้าเดินทางไปวันละหมื่นเส้น ถ้าขึ้นเขาแลข้ามน้ำก็เหมือนกับเดินที่ราบ
ท่านจงเอาไว้เถิดจะได้ทำราชการอาสาแผ่นดินสืบไป ลิโป้ได้ฟัง ดังนั้นจึงจูงเอาม้ามาดูลักษณะ
เห็นขนนั้นแดงดังถ่านเพลิงทั่วทั้งตัวมิได้มีสีใดแกม สูงสี่ศอกเศษ
ได้ลักษณะ เป็นม้าศึก เข้มแข็ง กล้าหาญ ลิโป้ก็มีความยินดีนัก คำนับแล้วว่าท่านเอาม้าตัวนี้มาให้เรานี้
เราชอบใจสม ความปรารถนา เรานัก ยิ่งกว่าให้ทรัพย์สิ่งของทั้งปวง เรามิได้มีสิ่งของสนองคุณท่านเลย
ลิซกจึงตอบว่า ซึ่งเราเอาม้า มีฝีเท้ามาให้ท่านทั้งนี้ จะได้คิดเอาสิ่งของตอบหามิได้
คิดว่าท่านเป็นทหารทำราชการ ซื่อสัตย์อยู่ จึงเอามาให้
ลิโป้จึงให้แต่งโต๊ะ แล้วเชิญให้ลิซกกิน ขณะเมื่อลิซกเสพย์สุราอยู่นั้นจึงว่าแก่ลิโป้ว่า
ท่านผู้ใหญ่นั้นอยู่ แห่งใด เอ็นดูช่วยพาเราไปหาเราจะได้คำนับให้ท่านรู้จักไว้
ลิโป้ตอบว่าท่านอยู่หาไหนไม่รู้ บิดาเราตาย ช้านานแล้ว ลิซกจึงว่าจงไปหาเต๊งหงวนซึ่งเป็นบิดาท่าน
ลิโป้จึงขับคนทั้งปวงเสีย แล้วค่อยกระซิบว่า ท่านเสพย์สุรา เมากระมัง
เรากับท่านรู้จักบิดามารดากันมาแต่น้อย เป็นไฉนจึงว่าดังนี้เล่า ซึ่งเรามา
อยู่กับเต๊งหงวนทุกวันนี้ เรียกว่าเป็น บิดานั้น เพราะจำใจอยู่ดอกลิซกจึงว่าท่านนี้มีฝีมือกล้าหาญในการ
สงครามลือชาปรากฎทุกหัวเมือง จะคิดเอาสิ่งใดดังปรารถนา เป็นไฉนมาจำใจอยู่ดังนี้
ลิโป้ตอบว่า ซึ่งท่านว่าทั้งนี้ก็จริงอยู่ แต่เราแสวงหาที่พึ่งจะเป็นหลักนั้นยังมิได้
ลิซกยิ้มแล้วจึงตอบว่าธรรมดา นกก็ย่อมอาศัยป่าซึ่งมีผลไม้มาก จึงเป็นสุข
ประเพณีขุนนางทำราชการถ้าพระมหากษัตริย์ ทรงทศพิธราชธรรมแล้วก็มีความสุข
ซึ่งท่านว่า จำใจอยู่ด้วยเต๊งหงวนนั้นจะเอาประโยชน์อันใด ภายหน้าไปเห็นจะมีอันตราย
จงผ่อนผันหาที่อยู่ให้เป็นสุข ดีกว่า
ฝ่ายลิโป้ได้ยินดังนั้นจึงถามลิซกว่า ท่านสิทำราชการอยู่ในเมืองหลวงยังเห็นขุนนางผู้ใดกล้าหาญ
สัตย์ซื่อ ว่ากล่าวสิทธิ์ขาดบ้าง ลิซกจึงตอบว่า เราเล็งดูขุนนางในเมืองหลวงนั้น
ซึ่งจะมีสติปัญญา กล้าแข็งหาพร้อม เหมือนตั๋งโต๊ะไม่อันตั๋งโต๊ะนั้นประกอบไปด้วยสติปัญญากล้าหาญ
สัตย์ซื่อมั่นคง แล้วน้ำใจก็รักทหาร ปูนบำเหน็จให้มิได้รักทรัพย์สิ่งของ
เอาใจคนเป็นประมาณ สืบไปข้างหน้าเห็น ตั๋งโต๊ะจะได้เป็นใหญ่ ลิโป้ได้ยินดังนั้นมีความยินดี
จึงตอบว่า เราก็คิดอยู่จะหาที่พึ่งดังนี้ แต่หาช่อง ซึ่งจะไปนั้นยังมิได้
ลิซกนั้นจึง เอาทองกับพลอยแลเข็มขัดนั้นมาตั้งไว้ ลิโป้เห็นจึงถามว่า
ของทั้งนี้ท่าน เอามาทำไม ลิซกจึงบอกว่า ตั๋งโต๊ะ มีน้ำใจรักใคร่ท่านเป็นอันมาก
จึงให้เราเอาม้าแลของ ทั้งนี้มาให้แก่ ท่าน ลิโป้เป็นคนโลภ ครั้นเห็นของก็มี
ความยินดีนัก จึงตอบว่า ซึ่งตั๋งโต๊ะมีใจรักเราให้เอาม้าแลสิ่งของ
มาให้เราทั้งนี้ เราจะมีสิ่งอันใดไปสนอง คุณท่าน ลิซกจึงตอบว่า แต่ตัวเราฝีมือเป็นประมาณ
ตั๋งโต๊ะ ยังมีใจรักช่วยเสนอความชอบให้ เราจึงได้เป็น นายทหาร แลตัวท่านมีฝีมือรบพุ่งกล้าหาญยิ่งกว่าเรา
ถ้าไปอยู่ด้วยเห็นจะได้เป็นขุนนางใหญ่ขึ้นกว่านี้ ลาภสักการความสุขก็จะมีเป็นอันมาก
ลิโป้จึงตอบว่า เราจะเอาความชอบอันใดไปเป็นกำนัลตั๋งโต๊ะ ลิซกจึง ตอบว่า
ถ้าท่านจะเอาความชอบนั้นก็ได้ง่าย เกรงอยู่แต่ว่าท่านจะไม่ทำ ถ้าท่านจะทำแล้วก็จะได้ในลัด
นิ้วมือเดียว ลิโป้ได้ยินก็นิ่งคิดอยู่ แล้วตอบว่า อันจะเอาความชอบสิ่งใดไปนั้นก็ไม่มี
แลเต๊งหงวนกับตั๋งโต๊ะ ผิดใจกันอยู่ เราจะตัดศรีษะเต๊งหงวน ไปเป็นกำนับตั๋งโต๊ะ
เห็นจะควรหรือไม่ควร ลิซกจึงตอบว่า ถ้าท่านทำ ดังนี้ความชอบจะมีแก่ท่าน
เป็นอันมาก แลซึ่งจะคิดทำนั้นก็อย่านอนใจ ถ้าช้าไปเกลือกจะเสียท่วงทีลิโป้จึง
รับคำว่า ท่านไป บอกแก่ตั๋งโต๊ะเถิด พรุ่งนี้เราจะตัดเอาศรีษะเต๊งหงวนไปให้ตั๋งโต๊ะ
ตัวเราก็จะอยู่ทำ ราชการด้วย ลิซกก็ลากลับไปบอกเนื้อความแก่ ตั๋งโต๊ะทุกประการ
ครั้นเวลาค่ำประมาณสองยามเศษ ลิดป้จึงเอากระบี่สั้นเหน็บซ่อนเดินเข้าไปในที่นอนเต๊งหงวน
เห็นเต๊งหงวนอ่านหนังสืออยู่
|
| |
|
ตอน 3
หน้า 1 l 2 l 3
| 4 | 5 |
|
|
|
Copyright
2000 - Vichien Shnatepaporn, All Rights Reserved. No part of this
article may be reproduced, stored in a retrieval system,
or transmitted in any form, or by any means, electronic, mechanical,
photocopying, recording, or otherwise, without permission. |
| งาน หางาน สมัครงาน ใช้ jobtopgun.com |
|
|
