เล่าอิ้วคนนี้เดิมอยู่เมืองเอียงจิ๋ว แล้วมาอยู่เมืองฉิงฉุน ครั้นอ้วนสุดยกมารบ จึงหนีมาตั้งอยู่ตำบลขยกโอ๋ ครั้นรู้ว่าซุนเซ็กยกทัพมา จึงหาที่ปรึกษามาคิดอ่านว่า บัดนี้ซุนเซ็กยกมาเราจะคิดอ่านประการใด เตียวเอ๋งนายทหารจึงรับอาสาว่า ข้าพเจ้าจะขอกอบทัพไปตั้งอยู่ตำบลงิวจู๋ ที่นั้นชอบกลเป็นที่ลุ่ม ถึงซุนเซ็กจะยกทหารมาสักร้อยหมื่นก็พอจะสู้ได้

ไทสูจู้ได้ยินเตียวเอ๋งว่าเห็นชอบด้วย ออกรับอาสาขอทหารจะยกเป็นกองหน้า เล่าอิ้วไม่ยอม ว่าตัวเป็นเด็กยังอ่อนความคิดอยู่ จะตั้งเป็นนายทัพนั้นยังมิไว้ใจ ไทสูจู้โกรธก็นิ่งอยู่ เล่าอิ้วจึงจัดทหารให้เตียวเอ๋งไปตั้งอยู่ ณ ตำบลงิวจู๋ เตียวเอ๋งก็ไปตั้งซ่องสุมรี้พลกวาดข้าวขึ้นใส่ฉางไว้ตำบลเตโกะประมาณสิบหมื่นถัง ฝ่ายซุนเซ็กยกมาถึงตำบลงิวจู๋พบทัพเตียวเอ๋ง เตียวเอ๋งก็ร้องด่าหยาบช้า ซุนเซ็กโกรธจึงอุยกายออกไปรบกับเตียวเอ๋งได้ห้าเพลง

ครั้งนั้นเจียวขิมชาวเมืองฉิวฉุน กับจิวท่ายชาวเมืองแฮฌ้อ ซึ่งเป็นโจรป่าอยู่นั้น รู้ข่าวซุนเซ็กเป็นคนมีปัญญาน้ำใจโอบอ้อมต่อราษฎร จึงคุมพรรคพวกสามร้อยจะมาเข้าด้วยซุนเซ็ก พอมาถึงตำบลงิวจู๋เห็นซุนเซ็กกับเตียวเอ๋งรบติดพันกันอยู่ เจียวขิม จิวท่ายจึงลอบเข้าจุดเพลิงในค่ายเตียวเอ๋ง ทหารในค่ายเห็นเพลิงลุกขึ้นวิ่งไปบอกเตียวเอ๋ง เตียวเอ๋งตกใจละอุยกายเสีย ควบม้าจะกลับเข้าค่าย ซุนเซ็กเห็นได้ที่ก็ขับทหารไล่รบเตียวเอ๋งไป เตียวเอ๋งไม่ทันจะเข้าค่ายได้ทิ้งทหารเสียหนีกลับเข้าเมือง ซุนเซ็กก็ได้เครื่องสัตราวุธกับสิ่งของเป็นอันมากแล้วก็ตั้งเกลี้ยกล่อมได้ทหารประมาณสี่พันเศษจะยกไปตั้งตำบลเขาสินเต๋งใกล้กับขยกโอ๋

ฝ่ายเล่าอิ้วเห็นเตียวเอ๋งแตกมาก็โกรธ ว่าตัวรับอาสาไปจะสู้กับซุนเซ็กแล้วเหตุไฉนแตกมา เล่าอิ้วก็สั่งให้เอาตัวเตียวเอ๋งไปฆ่าเสีย ฉกหยง ซีเหลที่ปรึกษาจึงว่า เตียวเอ๋งเป็นคนมีฝีมืออยู่ ท่านจะฆ่าเสียบัดนี้รู้ไปถึงซุนเซ็กก็จะได้ใจ ข้าพเจ้าจะขอให้เตียวเอ๋งคุมทหารไปตั้งอยู่เมืองเลงเหลง คอยรับซุนเซ็กอีกครั้งหนึ่งก่อน เล่าอิ้วเห็นชอบด้วยก็แต่งให้เตียวเอ๋งยกไปตั้งอยู่ตามคำฉกหยง ซีเหลว่า ฝ่ายเล่าอิ้วนั้นไม่ไว้ใจ กลัวซุนเซ็กจะยกตามมาฝ่ายเหนือจึงยกทหารไปตั้งอยูเชิงเขาสินเต๋งฝ่ายเหนือ

ซุนเซ็กยกมาถึงเขาสินเต๋งก็ตั้งอยู่เชิงข้างทิศใต้ แล้วจึงให้หาชาวบ้านมาถามว่า ที่เขาสินเต๋งนี้มีศาลเจ้าฮั่นกองบู๊หรือไม่ ชาวบ้านบอกว่ามีอยู่บนเนินเขา ซุนเซ็กจึงว่าเวลาคืนนี้เราฝันเห็นว่า ฮั่นกองบู๊ให้มาหาเราขึ้นไปบัดนี้เราจะขึ้นไปไหว้ฮั่นกองบู๊จึงจะควร เตียวเจียวจึงห้ามว่าซึ่งท่านจะไปนั้นเห็นไม่ชอบ เกลือกว่าเล่าอิ้วรู้จะยกทหารขึ้นไปทำอันตรายท่าน ข้าพเจ้าเห็นจะเสียทีแก่เล่าอิ้ว

ซุนเซ็กไม่ฟัง ก็จับทวนขึ้นมากับทหารสิบสองคน พากันไปถึงศาลเจ้าฮั่นกองบู๊ คำนับบวงสรวงแล้วจึงว่า แม้ข้าพเจ้าได้เมืองกังตั๋งสำเร็จความคิดแล้วเมื่อใด ข้าพเจ้าจึงจะมาทำพลีกรรม แล้วซุนเซ็กก็ออกจากศาล จึงปรึกษากับทหารทั้งปวงว่า เราจะไปดูกองทัพเล่าอิ้วจะตั้งกระบวนศึกประการใด ทหารทั้งปวงห้ามซุนเซ็กก็ไม่ฟังขึ้นม้าพาทหารสิบสองคนนั้นเสียออกไปตามเนินเขา

ฝ่ายทหารเล่าอิ้วเห็นดันนั้นก็เอาเนื้อความไปบอกเล่าอิ้วว่า ซุนเซ็กกับทหารประมาณสิบเอ็ดสิบสองคนขึ้นมาถึงเนินเขา เล่าอิ้วรู้เนื้อความดังนั้นก็คิดสงสัย จึงว่าซุนเซ็กขึ้นไปนั้นเห็นจะลวงเรา เป็นกลศึกอย่าตามไปเลย ไทสูจู้จึงว่าครั้งนี้ได้ทีแล้ว จะมิคิดอ่านจับตัวซุนเซ็กท่านจะไว้ทำการเมื่อไรเล่า แล้วไทสูจู้ก็ถือทวนขึ้นม้าออกมานอกค่ายจึงรองประกาศแก่ทหารทั้งปวงว่า บัดนี้เราจะออกไปจับซุนเซ็ก ผู้ใดที่มีฝีมือจะสมัครทำการด้วยเราก็ให้เร่งออกมาทหารทั้งปวงนิ่งอยู่ แต่ทหารเลวคนหนึ่งสรรเสริฐว่าไทสูจู้คนนี้ฝีมือกล้าหาญเราจะไปทำการด้วย แล้วก็ขี่ม้าตามไทสูจู้ไป ไทสูจู้มิได้อยู่ท่าใด สองคนกับทหารนั้นรีบขึ้นไปบนเนินเขา ทหารทั้งปวงซึ่งอยู่ในค่ายนั้น ชวนกันแลดูไทสูจู้แล้วก็หัวเราะ