ฝ่ายซุนเซ็กยกตามมาถึงที่ตำบลอิข้อง เลงโฉรู้ก็พาเอาลูกชายสองคนออกมาหาซุนเซ็ก แล้วบอกว่าเงียมแปะฮอหนีไปทางเมืองห้อยเข ซุนเซ็กจึงตั้งเลงโฉเป็นนายทหารรอง แล้วก็รีบยกทัพไปตามเงียมแปะฮอทันกันเข้าที่ตำบลไซสิน เทียเภาก็ขับทหารเข้าตีทัพเงียมแปะฮอ เงียมแปะฮอ แตกหนีไปเมืองห้อยเข

ฝ่ายอ่องหลองเจ้าเมืองรู้ว่าเงียมแปะฮอแตกมา จึงให้จัดแจงทหารจะยกออกมาช่วยเงียมแปะฮอ งีห้วนชาวเมืองอีเหี้ยวซึ่งเป็นที่ปรึกษาจึงว่าซุนเซ็กเป็นคนมีฝีมือแล้วตั้งอยู่ในความสัตย์ เงียมแปะฮอเป็นหยาบช้า ซึ่งท่านจะไปช่วยเงียมแปะฮอนั้นเห็นไม่ควร ขอให้ท่านคิดอ่านจับตัว เงียมแปะฮอส่งให้แก่ซุนเซ็ก อ่องหลองโกรธตวาดเอางีห้วน งีห้วนจนใจก็นิ่งอยู่ อ่องหลองจึงยกทหารออกมาหาเงียมแปะฮอ แล้วพากันไปตั้งอยู่ริมทุ่งริมเขาคอยรับซุนเซ็ก

ฝ่ายซุนเซ็กยกมาถึงค่ายเงียมแปะฮอ แลเห็นอ่องหลองยืนม้าถือกระบี่อยู่ ซุนเซ็กจึงร้องว่า เราทำการทั้งนี้ประสงค์จะให้ราษฎรได้ความสุข เงียมแปะฮอเป็นคนหยาบช้า เหตุไฉนตัวท่านจึงมาเข้าด้วยคนผิด อ่องหลองได้ยินดังนั้นจึงร้องด่าซุนเซ็กว่า มึงเป็นคนโลภเที่ยวรบพุ่งเมืองเป็นหลายตำบลแล้วยังมิหนำใจ บัดนี้ยกมาย่ำยีในแดนกู กูจึงยกมาให้เงียมแปะฮอแก้แค้นมึงให้จงได้

ซุนเซ็กโกรธก็ชักม้ารบกับอ่องหลองได้หกเพลง ไทสูจู้เห็นดังนั้นก็ควบม้าถือทวนออกมารบแทนซุนเซ็ก จิวเจียมทหารอ่องหลองเห็นก็ออกรบกับไทสูจู้ได้ห้าเพลง พอจิวยี่ เทียเภายกมาทันก็วงหลังล้อมอ่อมหลองไว้ อ่องหลองก็พาเงียมแปะฮอหนีหลับเมือง ชักสะพานคูปิดประตูไว้มั่งคง ซุนเซ็กก็ยกทหารเข้าล้อมเมืองไว้ ฝ่ายอ่องหลองจึงปรึกษากับเงียมแปะฮอว่า ซุนเซ็กมาล้อมเราไว้เราจะนิ่งอยู่ฉะนี้เห็นมิควร จำเราจะยกทหารออกไปนั้นเห็นจะสู้ซุนเซ็กมิได้ ถ้านิ่งอยู่ดังนี้ ซุนเซ็กสิ้นเสบียงอาหารแล้วก็เลิกทัพกลับไปเอง เราก็จะได้ทีติดตาม อ่องหลองเห็นชอบด้วยก็รักษาเมืองไว้

ฝ่ายซุนเซ็กล้อมเมืองห้อยเขไว้ถึงห้าวัน ก็มิได้เห็นผู้ใดออกมาสู้รบครั้นจะยกเข้าหักโหมก็เห็นจะเสียท่วงที จึงปรึกษาทหารทั้งปวงว่าเราจะคิดอ่านประการใด ซุนเจ้งจึงว่าเมืองห้อยเขนี้ ก็อาศัยเสบียงอาหารในตำบลแจตอกเป็นกำลังจึงตั้งมั่งอยู่ได้ ถ้าเรายกไปชิงเอาแจตอกได้ อ่องหลองก็ขาดเสบียงซุนเซ็กจึงสั่งให้เลิกทัพรีบยกทหารไปตีตำบลแจตอก

ขณะนั้นทหารเข้าไปบอกอ่องหลองว่า ซุนเซ็กยกไปตีแจตอกแล้วอ่องหลองจึงขึ้นยืนดูหอรบ แลลงไปดูก็มิได้เห็นผู้คน เห็นแต่ธงปักไว้กับควันเพลิงที่หุงอาหารอยู่ อ่องหลองก็คิดสงสัย จิวเจียดจึงว่าการทั้งนี้ซุนเซ็กคิดทำไว้จะให้เราฉงนมิให้เราติดตามไป ข้าพเจ้าจะขออาสายกไปตามชิงเอาแจตอกไว้ให้ได้ อ่องหลองจึงยกตามไปภายหลัง จิวเจียดกับเงียมแปะฮอยกออกจากเมืองได้สามร้อยเส้นท้นทัพซุนเซ็กที่ชายป่า เงียมแปะฮอชักม้าหนี พอทหารซุนเซ็กยกเข้าล้อมไว้ทัน จิวเจียดก็ควบม้ารำกระบี่เข้าสู้กับซุนเซ็ก ซุนเซ็กเอาทวนแทงถูกจิวเจียดตกม้าตาย เงียมแปะฮอก็ควบม้าหนีไปตำบลอิข้อง ฝ่ายอ่องหลองรู้ว่าทัพหน้าแตกแล้ว ก็พาทหารหนีไปตั้งอยู่ริมชายทะเล ซุนเซ็กมีชัยชนะก็กลับมาตั้งอยู่เมืองห้อยเข เกลี้ยกล่อมได้ทหารเป็นอันมาก

ครั้งนี้ตังสิดซึ่งอยู่เมืองเหยียรู้ว่าเงียมแปะฮอหนีมาอยู่ตำบลอิข้องจึงจับตัวเงียมแปะฮอตัดศรีษะมาให้ซุนเซ็ก ซุนเซ็กก็ดีใจแล้วเห็นตังสิดหน้าเหลี่ยมปากกว้าง สูงห้าศอกเศษสมควรที่จะเป็นทหาร ซุนเซ็กจึงตั้งตังสิดให้เป็นแปดเปาสุมานายทหารเอก ซุนเซ็กจึงแต่งให้ซุนเจ้งผู้อา อยู่รักษาเมืองห้อยเขให้จูตีไปรักษาเมืองต๋องง่อ ตัวซุนเซ็กก็ยกทหารกลับไปอยู่เมืองกังตั๋ง