ซุนเซ็กได้ทหารประมาณสามหมื่นจึงยกไปเมืองกังตั๋ง ชาวเมือทั้งปวงก็สมัครเข้าด้วยซุนเซ็ก ซุนเซ็กก็กำชับทหารทั้งปวง มิให้เบียดเบียนราษฎรให้ได้ความเดือดร้อน คนทั้งปวงก็อยู่เป็นสุข จึงเรียกซุนเซ็กว่าซุนหลวง แล้วก็ชวนกันเอาสุราเครื่องเลี้ยงมาให้แก่ซุนเซ็ก ซุนเซ็กก็ให้เงินทองแพรผ้าคนทั้งปวงตามสมควร แต่บรรดาทหารของเล่าอิ้วซึ่งอยู่เมืองกังตั๋งนั้น ใครจะสมัครทำการด้วยซุนเซ็กก็เลี้ยงไว้ ที่มิยอมก็ให้เงินทองเป็นอันมาก ให้กลับไปอยู่ตามภูมิลำเนา กิตติศัพท์ฟุ้งเฟื่องขึ้นกว่าเก่า ซุนเซ็กจึงแต่งทหารให้ไปรับมารดา กับอาแลน้องชายหญิงมาไว้ตำบลขยกโอ๋ แล้วตั้งให้ซุนกวนน้อยชายกับจิวท่ายไปรักษาเมืองฮวนเสีย ตัวซุนเซ็กก็ยกทหารทั้งปวงไปตีเมืองต๋องง่อ

ครั้งนั้นเงียมแปะฮอ ซึ่งตั้งตัวขึ้นเป็นเจ้าเรียกว่าเต๊กอ๋อง อยู่ ณ เมืองต๋องง่อจึงแต่งทหารให้ไปรักษาตำบลออเสง แกหิน ซึ่งเป็นแดนเมืองต๋องง่อจัดแจงเมืองสำเร็จ มีทหารมาบอกว่าซุนเซ็กยกทัพมา เงียมแปะฮอจึงให้น้องชายชื่อเงียมอี๋ยำไปตั้งอยู่สะพานหองเกี๋ยวเป็นทางสำคัญ เงียมอี๋ขี่ม้าถือกระบี่ขึ้นคอยรบอยู่ ซุนเซ็กซึงสั่งทหารว่า จะยกไปรบกับเงียมอี๋ เตียวเหียนที่ปรึกษาจึงว่า ทหารที่มีฝีมือก็มีอยู่ ซึ่งท่านจะไปรบกับเงี่ยมอี๋นั้นประดุจเอาทองไปลู่ศิลา

ซุนเซ็กเห็นชอบด้วยจึงแต่งให้ฮันต๋งคุมทหารเข้ารบกับเงียมอี๋บนสะพานแล้วให้ตันบู เจียวขิมลงเรือเล็กเอาเกาทัณฑ์ยิงกระหนาบสองข้างสะพาน เงี่ยมอี๋เสียทหารเป็นอันมาก ก็ถอยทัพคืนเข้าเมือง ฮันต๋งก็ไล่รบไปถึงเชิงกำแพง ซุนเซ็กก็ยกทหารเข้าล้อมเมืองต๋อง่อไว้ทั้งบกทั้งเรือถึงสามวัน มิได้เห็นผู้ใดออกมาต่อสู้ ซุนเซ็กจึงพาทหารเที่ยวไปรอบกำแพงเมืองแล้วร้องว่า ใครจะเข้าด้วยก็ให้เร่งออกมา เรามิได้กระทำอันตราย

ฝ่ายทหารเงียมแปะฮอหนึ่งยืนอยู่หอรบ ได้ยินเสียงซุนเซ็กร้องมาก็โกรธ เอามือซ้ายเท้าแปหอรบ เอามือขวาชี้แล้วก็ร้องด่าลงมา ไทสูจู้เห็นจึงขึ้นเกาทัณฑ์พาดลูกไว้ แล้วเหลียวมาบอกทหารว่า เราจะตรึงมืออ้ายคนร้ายไว้กับแปหอรบ คนทั้งปวงเหลียวมา ก็เห็นลูกเกาทัณฑ์ตรึงมือทหารนั้นอยู่ ก็ชวนกันสรรเสริญไทสูจู้ว่าชำนาญเกาทัณฑ์หาผู้เสมอมิได้

ฝ่ายทหารเจ้าหน้าที่ จึงเอาเนื้อความนั้นไปบอกแก่เงียมแปะฮอ เงียมแปะฮอก็สั่นศรีษะว่า ถ้าเราได้ทหารดังนี้ไว้แต่คนหนึ่ง เรามิได้กลัวผู้ใดเลย แล้วเงียมแปะฮอจึงปรึกษาทหารทั้งปวงว่า ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงเราจะคิดประการใด เงียมอี๋จึงว่าข้าพเจ้าจะขออาสาออกไปพูดกับซุนเซ็กโดยดี เงียมแปะฮอเห็นชอบด้วย เงียมอี๋ก็ลาออกไปหาซุนเซ็ก ณ ค่าย ซุนเซ็กเห็นเงียมอี๋เดินเข้ามาทำดีใจยืนขึ้นคำนับ แล้วร้องเชิญให้นั่งชวนให้เสพย์สุรา ครั้นเงียมอี๋เมาสุราแล้วซุนเซ็กจึงถามว่าเงียมแปะฮอพี่ชายท่านคิดอ่านประการใด เงียมอี๋บอกว่า พี่ชายข้าพเจ้ากับที่ปรึกษาทั้งปวงคิดอ่านกันว่า จะขออ่อนน้อมจะแบ่งเมืองให้ท่านกึ่งหนึ่ง ซุนเซ็กโกรธจึงว่าเมืองต๋องง่ออยู่ในเงื้อมมือกูแล้ว มึงบังอาจเจรจาดังนี้ ซุนเซ็กก็สั่งทหารจะให้เอาตัวเงียมอี๋ไปฆ่าเสีย เงียมอี๋ได้ยินดังนั้น ฉวยกระบี่ลุกขึ้นจะฟันซุนเซ็ก ซุนเซ็กชักกระบี่เหน็บนั้นขว้างไปถูกเงียมอี๋ตายแล้วจึงให้ทหารตัดศีรษะเงียมอี๋ทิ้งเข้าไปในกำแพง เงียมแปะฮอเห็นก็ตกใจครั้นจะคิดอ่านยกออกรบกับซุนเซ็กก็เกรงอยู่ เวลาค่ำ เงียมแปะฮอจึงพาทหารหนีออกจากเมือง

ฝ่ายซุนเซ็กรู้ว่าเงียมแปะฮอทิ้งเมืองเสียแล้ว จึงแต่งให้อุยกายไปตีตำบลแกหิน ให้ไทสูจู้ไปตีตำบลออเสง ครั้นตีบ้านสองตำบลได้แล้ว ซุนเซ็กก็จัดแจงให้ราษฎรเมืองต๋องง่ออยู่เป็นสุข แล้วจึงเลิกทหารยกไปตามเงียมแปะฮอ

ฝ่ายเงียมแปะฮอแปลงตัวเป็นโจรป่า คุมพรรคพวกยกไปตำบลอิข้องเที่ยวเป็นโจรอยู่ เลงโฉชาวบ้านอิข้อง ก็คุมเอาราษฎรชาวบ้านออกตีเงียมแปะฮอ เงียมแปะฮอหนีข้ามฟากไปตั้งอยู่ตำบลไซสิน จะไปเมืองห้อยเข