ฝ่ายซุนเซ็กครั้นแลดูกระบวนทัพเล่าอิ้วเสร็จแล้ว ก็ชักม้าลงมาจากเนินเขา พอได้ยินไทสูจู้ร้องว่าซุนเซ็กมึงจะหนีไปไหน ซุนเซ็กเหลียวหลังมา เห็นทหารสองคนขึ้นม้าควบตามมา ซุนเซ็กจึงให้ทหารรออยู่ริมเชิงเขา แต่ตัวนั้นยืนม้าอยู่หน้าทหาร ไทสูจู้ตามมาทันจึงร้องถามว่า ผู้ใดชื่อซุนเซ็ก ซุนเซ็กจึงตอบว่าเราชื่อซุนเซ็ก ตัวนั้นชื่อไรเล่า ไทสูจู้จึงว่าเราไทสูจู้ จะมาจับตัวซุนเซ็ก ซุนเซ็กหัวเราะแล้วจึงว่า ตัวจะมาจับเราแต่สองคนนี้เรามิได้กลัว แม้เรากลัวเราก็มิใช่ชาติทหาร ไทสูจู้จึงตอบว่า เราผู้เดียวให้ตัวออกมาทั้งสิบสองคนนั้นเราก็ไม่กลัว ซุกเซ็กโกรธจึงขยับม้าเข้ารบกับไทสูจู้ได้ห้าเพลง ไทสูจู้เห็นฝีมือซุนเซ็กนั้นเข้มแข็ง แล้วก็อยู่ในพวกทหารก็ชักม้าหนี

ซุนเซ็กจึงร้องว่า รบกันมิทันแพ้ชนะแลท่านมาหนีเราดังนี้ เหมือนหนึ่งมิใช่ชาติทหาร ไทสูจู้ทำเป็นมิได้ยินก็ชักม้าหนีล่อให้ซุนเซ็กไล่ ซุนเซ็กก็ขับม้าไล่ไทสูจู้ไป พอทันเข้าที่ตำบลเพ้งเสีย ไทสูจู้เห็นซุนเซ็กตามมาทันเข้า ก็กลับหน้ามารบกับซุนเซ็กได้ห้าสิบเพลง ซุกเซ็กเอาทวนแทง ไทสูจู้ ไทสูจู้เอามือจับทวนไว้ได้ ไทสูจู้เอาทวนแทงซุนเซ็ก ซุนเซ็กก็จับทวนไว้ได้ ต่างคนต่างชิงทวนกันจนพลัดตกม้าทั้งสองข้าง ทวนนั้นหลุดมือมิทันจะหยิบได้ ก็ลุกขึ้นปล้ำกันจนเกราะแลเสื้อนั้นขาด ซุนเซ็กจึงชักเอาทวนสั้นที่เหน็บหลังไทสูจู้อยู่นั้นได้ ไทสูจู้ก็ชิงได้หมวกของซุนเซ็ก ซุนเซ็กเอาทวนแทงไทสูจู้ ไทสูจู้เอาหมวกรับไว้ พอทหารทั้งสองฝ่ายมาทัน ทหารข้างไทสูจู้มาประมาณพันเศษ ทหารซุนเซ็กนั้นสิบสองคนโห่อึงมา ซุนเซ็กกับไทสูจู้เห็นทหารมา ก็ผละกันออกทั้งสองข้าง ไทสูจู้จึงวิ่งเข้าหาพวกฉวยได้ทวนเล่มหนึ่ง ขึ้นขี่ม้ากลับออกมาจะสู้กับซุนเซ็ก ซุนเซ็กก็ขี่ม้าถือทวน แต่ทหารนั้นน้อย ซุนเซ็กก็รบพลางหนีพลางไทสูจู้ไล่รบตามมาจนถึงที่ตั้งค่าย พอจิวยี่เห็นก็ให้ทหารออกช่วยซุนเซ็กรบกันอยู่จนพลบค่ำ เกิดพายุฝนตกหนักก็เลิกทัพกลับค่ายทั้งสองข้าง

ฝ่ายซุนเซ็กคิดแค้นนอนมิหลับ ครั้นเวลาเช้าซุนเซ็กยกทหารมาถึงหน้าค่ายเล่าอิ้ว เล่าอิ้วจึงยกออกจากค่ายจะรบกับซุนเซ็ก ซุนเซ็กจึงขับม้าออกยืนอยู่หน้าทหาร แล้วเอาทวนของไทสูจู้ซึ่งชิงได้ไว้นั้นชูขึ้นแล้วร้องว่า เวลาวานนี้เหตุว่าไทสูจู้หนีทัน หาไม่ก็ตายเพราะทวนเล่มนี้ ไทสูจู้ได้ยินดังนั้นจึงชูหมวกของซุนเซ็กขึ้น แล้วร้องว่านี่ศีรษะของใครเราได้ไว้ ต่างคนต่างเยาะเย้ยกันไปมา เล่าอิ้วจึงขับไทสูจู้ให้ออกรบกับซุนเซ็ก เทียเภาเห็นไทสูจู้ขี่ม้าออกมา ก็ออกไปจะรบกับไทสูจู้ ไทสูจู้เห็นเทียเภาจึงร้องว่า มึงเป็นคนต่ำไม่ควรจะสู้กับกู มึงจะตายเสียเปล่า ให้ซุนเซ็กนายมึงออกมาจึงจะควรกับฝีมือกู เทียเภาโกรธก็ขับม้าเข้ารบไทสู้จู้ได้สิบสามเพลง

ฝ่ายจิวยี่เมื่อซุนเซ็กยกไปรบเล่าอิ้ว จิวยี่ก็คุมทหารวกหลังยกลงไปขยกโอ๋ ครั้นนั้นตันบู ชาวเมืองโลกั๋ง พาเอาพรรคพวกจะมาหาซุนเซ็กเข้าอาศัยอยู่ในเมืองขยกโอ๋ ตันบูคนนี้มีกำลังมากรูปใหญ่สูงห้าศอกเศษหน้าเหลืองตาแดงครั้นรู้ว่าจิวยี่ยกมาถึงขยกโอ๋ ตันบูจึงเปิดประตูรับจิวยี่ จิวยี่ก็เข้าอยู่ในค่ายขยกโอ๋ ทหารเล่าอิ้วซึ่งอยู่รักษานั่นก็หนีมาหาเล่าอิ้ว เล่าอิ้วรู้ดังนั้นตกใจ จึงให้ตีม้าล่อเรียกไทสูจู้ ไทสูจู้ก็ขับม้ากลับมาหาเล่าอิ้ว ไทสูจู้จึงว่าแก่เล่าอิ้วว่าข้าพเจ้ารบกับเทียเภาจะมีชัยอยู่แล้ว เหตุไฉนท่านจึงตีม้าล่อเรียกข้าพเจ้าเล่าอิ้วจึงเล่าเนื้อความให้ไทสูจู้ฟัง แล้วก็ยกทหารจะไปหาซีเหล ฉกหยงตำบลวัวเหลง

ฝ่ายตันบูก็มาหาซุนเซ็ก บอกเนื้อความซึ่งได้ทำการนั้นให้ฟัง เตียวเจียวที่ปรึกษาจึงว่ากับ ซุนเซ็กว่า บัดนี้ตำบลขยกโอ๋ก็เป็นของเรา เล่าอิ้วก็ยกหนีไปแล้ว สงครามเราได้ทีจำจะยกตามไปจึงจะควร ซุนเซ็กเห็นชอบด้วย ก็พาตัวตันบูยกทหารตามไปในเวลากลางคืน พอทันเล่าอิ้วกลางทาง เล่าอิ้วก็ให้ไทสูจู้ออกรบ ไทสูจู้ทานฝีมือซุนเซ็กมิได้ ไทสูจู้กับทหารสิบห้าคน ก็พากันหนีไปเมืองเก๋งก๋วน ทัพเล่าอิ้วก็แตกไปตั้งอยู่ตำบลงิวจู๋

ฝ่ายฉกหยง ซีเหลยกออกจากค่ายจะมารับเล่าอิ้วไม่ท้นที พอพบซุนเซ็กก็ให้ตันบูออกตีทัพฉกหยง ซีเหลก็แตกกระจายกันออกฉกหยงหนีไปตำบลงิวจู๋พบกันกับเล่าอิ้ว แต่ซีเหลเข้าค่ายได้ก็ปิดประตูค่ายไม่ต่อสู้ ตันบูเข้าแหกค่ายฆ่าทหารซีเหลตายประมาณหกสิบคน ซุนเซ็กก็ให้เลิกทัพยกไปตามเล่าอิ้ว เล่าอิ้วก็ยกทหารออกจากค่าย ซุนเซ็กเห็นเล่าอิ้วจึงร้องว่า มึงแตกหนีกูมาก็ตามมาทันแล้ว เหตุไฉนมึงจึงยอมแพ้