ครั้นเวลาเที่ยงคืนโฮเสงคุมทหารออกเป็นกองหน้า โกซุ่นเป็นกองหลังเปิดประตูด้านตะวันออก ออกมารบด้วยโจโฉ โจโฉจึงให้เตียนอุยออกมารบด้วยโฮเสงเป็นสามารถ โฮเสงแตกไป ทัพโกซุ่นก็พากันถอยกลับเข้าเมือง เตียนอุยขับม้าไล่ตามไปถึงเชิงกำแพง พอคนใช้เตียนซีถือหนังสือออกมาข้างประตูทิศตะวันตกเอาหนังสือส่งให้โจโฉ โจโฉอ่านดูเป็นใจความว่าเวลากลางคืนวันนี้ข้าพเจ้าเตียนซีจะเปิดประตูทิศตะวันตกออกรับ ถ้าได้ยินเสียงม้าล่อแล้วก็ให้เร่งยกทหารตีเข้าไปเถิด

โจโฉมีความยินดี จึงสั่งให้แฮหัวตุ้นคุมทหารป้องกันฝ่ายซ้าย ให้โจหองคุมทหารเป็นฝ่ายขวา โจกับแฮหัวเอี๋ยน ลิเตียน งักจิ้น เตียนอุย คุมทหารเป็นกองกลาง ครั้นเวลากลางคืนเป็นเดือนมืด ได้ยินเสียงม้าล่อเห็นประตุฝ่ายตะวันตกเปิด โจโฉจะให้ยกทหารเข้าไป ลิเตียนจึงห้ามโจโฉว่า ตัวท่านเป็นแม่ทัพจะด่วนยกเข้าไปนั้นไม่ควร ข้าพเจ้าจะขออาสาเข้าไปก่อน ถ้าเห็นสุจริตต่อท่านแล้วจึงค่อยยกเข้าไป โจโฉจึงตอบว่าซึ่งเรามิเข้าไปด้วยนั้นเห็นว่าทหารทั้งปวงจะมิพร้อมใจกันทำการ แล้วโจโฉก็ขี่ม้ารีบขับนำหน้าทหารทั้งปวง ถึงกลางเมืองมิได้เห็นผู้คนเดินไปเดินมา โจโฉก็คิดสะดุ้งใจเห็นจะเป็นกลอุบาย จึงร้องสั่งทหารทั้งปวงให้รีบออกไปจากเมือง พอได้ยินเสียงประทัดแลม้าล่อทหารโห่อื้ออึงเป็นอันมาก เห็นแสงเพลิงโพลงขึ้นทั้งสี่ทิศ ติดลามไหม้เรือนราษฎรทั้งเมือง

ฝ่ายโจป้าขับม้าไล่ทหารโจโฉมาข้างทิศตะวันออก เตียวเลี้ยวนั้นขับม้าไล่ทหารโจโฉกระหนาบมาข้างทิศตะวันตก โจโฉเห็นดังนั้นก็ตกใจจึงขับม้าหนีไปจะออกประตูทิศเหนือ พบหลันเป้ง โจเสงขับม้าคุมทหารรบต้านหน้าไว้ โจโฉก็กลับม้าหนีไปจะออกประตูทิศใต้ พบโกซุ่น โอเสงรบสกัดไว้ เตียนอุยตามโจโฉไปเห็นดังนั้นก็ขับม้ารบฟันฝ่าทหารโกซุ่น โฮเสงออกไปนอกเมืองได้ ครั้นเหลียวหลังมาไม่เห็นโจโฉ เตียนอุยก็ตกใจ จึงรื้อกลับเข้าไปถึงประตูเมือง พอพบลิเตียน จึงถามว่าท่านพบโจโฉบ้างหรือไม่ ลิเตียนบอกว่าเราก็เที่ยวหาไม่รู้ว่าไปแห่งใด เตียนอุยจึงว่าท่านรีบออกไปซ่องสุมทหารของเราซึ่งหนีออกไปได้นี้นอย่าให้แตกตื่นไป เราจะกลับเข้าไปเที่ยวหาโจโฉ แล้วเตียนอุยรื้อรบฝ่าทหารลิโป้เข้าไปเที่ยวหาโจโฉในเมือง ครั้นไม่พบก็ฝ่าทหารออกมาถึงคูเมืองพบงักจิ้นงักจิ้นถามเตียนอุยว่าพบโจโฉหรือไม่ เตียนอุยบอกว่า เราเที่ยวหาถึงสอบกลับสามกลับก็มิได้พบ งักจิ้นจึงชวนเตียนอุยกลับเข้าไปถึงประตูเมือง ทหารลิโป้ซึ่งอยู่บนเชิงเทินจึงเอาเพลิงพะเนียงจุดชนวนโยนลงมา งักจิ้นตกใจขับม้าถอยออกมา แต่เตียนอุยนั้น ขับม้าฝ่าเพลิงพะเนียงเข้าไปได้ เที่ยวหาโจโฉในเมือง

ฝ่ายโจโฉเมื่อพลัดกับเตียนอุยนั้นขับม้าฝ่าเพลิงหนีไปทางประตูทิศเหนือพอพบลิโป้ถือทวนข้บม้ามา โจโฉกลัวจึงเอามือขวาขึ้นบังหน้าไว้ มือซ้ายขับม้าฝ่าเลี่ยงเข้าไปถึงหน้าลิโป้ ลิโป้ไม่ทันสังเกตคิดว่าทหารของตัว ก็เอาทวนเคาะศีรษะลงแล้วจึงถามว่าเห็นโจโฉไปข้างไหน โจโฉได้ยินดังนั้นก็เบือนหน้าเสียแล้วเอามือชี้บอกว่า โจโฉขี่ม้าเหลืองหนีไปทางโน้น ลิโป้มิได้สงสัยคิดว่าจริงก็ขับม้ากลับไปข้างหลัง โจโฉก็รับขับม้าจะหนีออกไปทางประตูตะวันออก พอพบเตียนอุย เตียนอุยมีใจยินดีจึงพาโจโฉรบฝ่าทหารออกไปถึงประตูเมือง เห็นกองฟืนซึ่งเพลิงไหม้นั้นขวางทางอยู่ และประตูหอรบก็ไหม้ด้วย เตียนอุยจึงเอาทวนเขี่ยเพลิงซึ่งไหม้กองฟืนให้พ้นทาง เตียนอุยก็นำออกไปถึงประตูเมือง แต่โจโฉนั้นออกมาพอถึงตรงประตูพอเพลิงไหม้ขื่อหอรบพลัดลงมา ถูกท้ายม้าซึ่ง โจโฉขี่ล้มลงกับกองเพลิงตาย แต่โจโฉนั้นดิ้นออกมาจากกองเพลิงได้แต่เสื้อแลผมกับหนวดนั้นไหม้ โจโฉฉีกเสื้อทิ้งเสีย แล้วเอามือซ้ายชวาลูบดับเพลิงซึ่งไหม้หนวดแลผมนั้นดับแล้ว ก็ออกมาจากประตูเมืองได้ เตียนอุยเหลียวหลังมาเห็นดังนั้นก็โจนลงมาจากหลังม้า พอแฮหัวเอี๋ยนมาทันก็ช่วยกันเข้าประคองโจโฉมาให้ขึ้นม้าแฮหัวเอี๋ยน

ฝ่ายทหารลิโป้ตามออกมาเป็นอันมาก เตียนอุยกับแฮหัวเอี๋ญนก็รบป้องกันไปถึงค่าย พอรุ่งขึ้นแลเห็นทหารใหญ่น้อยแตกหนีมาได้ ก็ชวนกันมาเยียนโจโฉ โจโฉหัวเราะแล้วว่า ครั้งนี้เราเสียรู้จึงเสียทหารเป็นอันมาก ตัวเรายังไม่ตายก็จะคิดแก้แค้นลิโป้ให้จงได้ กุยแกจึงว่าท่านจะคิดแก้แค้นลิโป้ก็เร่งคิดให้ทันที โจโฉจึงว่าท่านซึ่งเรือนเราทั้งนี้ก็สมควร แลเขาม้าเล้งนั้นเป็นทางจำเพาะเดิน เราจะยกทหารไปซุ่มอยู่ซอกเขา แล้วจะให้ทหารทั้งปวงซึ่งอยู่ในค่ายนั้นนุ่งขาวห่มขาว ทำเป็นร้องไห้รักเราว่าเพลิงไหม้ลำบากมาถึงค่ายจึงตาย กิตติศัพท์ทั้งนี้รู้ถึงลิโป้ ลิโป้ก็จะกำเริบยกทหารมาตีค่ายเราทางเขาม้าเล้ง เราจะนิ่งสงบไว้ เห็นทัพหน้าล่วงขึ้นมาถึงปากทาง เราจะยกทหารออกตีตัดกองทัพลิโป้ ก็เห็นจะจับตับลิโป้ได้โดยสะดวก กุยแกจึงว่าซึ่งท่านคิดทั้งนี้ดีหาผู้เสมอมิได้ โจดฉจึงสั่งแก่ทหารทั้งปวงให้นุ่งขาวห่มขาวแล้วทำร้องไห้รักเราว่าเพลิงไหม้ลำบากมา ถึงค่ายอยู่เวลาค่ำจึงตาย ให้กิตตศัพท์ทั้งนี้รู้ไปถึงทหารลิโป้จงได้ ทหารทั้งปวงก็ทำตาม โจโฉจึงจัดแจงทหารแล้วยกไปซุ่มตั้งอยู่ ณ เขาม้าเล้ง ฝ่ายทหารลิโป้รู้กิตติศัพท์ว่าโจโฉตายจึงเอาเนื้อความบอกแก่ลิโป้ ลิโป้ได้ฟังดังนั้นหมายใจว่าจริง จึงว่าครั้งนี้จะสมความคิดเราแล้ว เราจะยกไปตีทหารโจโฉไว้เป็นกำลัง แล้วก็จัดแจงทหารทั้งปวงยกไปถึงเขาม้าเล้ง ทหารกองหน้านั้นยกล่วงออกไปถึงปากทางจะใกล้ถึงค่ายโจโฉ แลโจโฉนั้นเห็นได้ดีจึงให้จุดประทัดสัญญาณขึ้น จึงยกทหารเข้าตัดกลางทัพลิโป้แล้วให้ทหารล้อมไว้ลิโป้นั้นรบพุ่งต้านทานเป็นสามารถเสียทหารเป็นอันมาก จึงพาทหารที่เหลือรบฝ่ากลับหลังมาเมืองปักเอี้ยง แล้วเกณฑ์ทหารทั้งปวงขึ้นรักษาหน้าที่เชิงเทินไว้มั่นคง ฝ่ายโจโฉก็ยกทหารกลับไปค่าย

ขณะนั้นฝ่ายหัวเมืองตะวันออกบังเกิดหนอนเป็นอันมาก บ่อนข้าวในนาแลยุ้งฉางเสียทั่วทั้งแผ่นดิน ข้าวเป็นราคาถังละห้าเหรียญ บรรดาคนทั้งนั้นอดอยากล้มตาย บ้างก็ฆ่าฟันกันเอาเนื้อมากิน แลทหารในกองทัพโจโฉนั้นก็อดข้าวปลาอาหาร โจโฉจึงยกไปตั้งอยู่ ณ เมืองเอียนเสีย ลิโป้เห็นดังนั้น ก็เกณฑ์ทหารออกไปรักษาด่านเขตเมืองปักเอี้ยงไว้ทุกตำบล