ฝ่ายซิหลงได้ยินดังนั้นก็เงยหน้าขึ้นดู เห็นทหารแปลกหน้าก็ตกใจ ครั้นพิศแลดูก็จำได้แล้วทักว่า ท่านนี้หมันทองอยู่เมืองซันหยง เหตุใดท่านจึงมาหาเราในเวลากลางคืน หมันทองจึงตอบว่า ข้าพเจ้าทำราชการอยู่ด้วยโจโฉ เมื่อเวลากลางวันนั้นเราเห็นท่านออกไปรบกับเคาทู เรามิได้ทักทายท่าน แต่ใจนั้นคิดถึงอยู่จนเวลาค่ำ เรามิได้กลัวความตาย จึงปลอมเข้ามาหาท่านหวังจะเจรจาด้วย ซิหลงจึงเชิญให้นั่ง แล้วว่าท่านมาหาเราด้วยกิจสิ่งใดจงว่าไปเถิด

หมันทองจึงว่า ท่านมีกำลังรบพุ่งกล้าหาญเข้มแข็งหาผู้ใดเสมอมิได้ขัดสนด้วยเหตุประการใด ท่านจึงมาอยู่ในเงื้อมมือเอียวฮอง หันเซียมนี้ไม่ควรโจโฉนั้นน้ำใจกว้างอารีบำรุงเลี้ยงทหารมิให้อนาทร กิตติศัพท์ทั้งนี้ท่านก็ย่อมจะได้ยินอยู่บ้าง เมื่อท่านรบกับเคาทูนั้นโจโฉเห็น มีน้ำใจเอ็นดูท่านนัก จึงสั่งทหารทั้งปวงมิให้ยิงเกาทัณฑ์กลัวว่าท่านจะต้องบาดเจ็บ จึงให้เรามาเชิญท่านไป หวังจะสนทนาชี้แจงให้เห็นผิดแลชอบ ฝ่ายเราก็เห็นว่าท่านอยู่ที่มืด จงเร่งคิดผ่อนผันไปหาที่สว่าง จะได้ความสุขสืบไป ซึ่งเราว่ากล่าวทั้งนี้ด้วยความรักท่าน ท่านจงดำริดูให้สมควร

ซิหลงฟังดังนั้นก็นั่งคิดอยู่ จึงทอดใจใหญ่แล้วตอบว่า เรารู้อยู่ว่าเอียวฮอง หันเซียมนั้นสติปัญญาน้อยจะคิดการใหญ่มิได้ แต่จำเป็นเพราะได้อยู่ด้วยกันมานานแล้ว ครั้นจะทิ้งเสียบัดนี้ก็ไม่ควร หมันทองจึงว่าท่านไม่ได้ยินคำโบราณว่าไว้หรือ อันธรรมดาจะทำรังก็ย่อมแสวงหาซึ่งพุ่มไม้ชักจะได้ทำรังอยู่อย่างเป็นสุข ถึงลมพายุใหญ่จะพัดหนักมา รังนั้นก็มิได้เป็นอันตรายประการหนึ่งเป็นชาติทหาร จะหาแม่ทัพ ก็ให้พิเคราะห์ดูผู้ใจโอบอ้อมอารี แลชำนาญในการสงคราม ถึงข้าศึกจะยกมามากมายเท่าใดก็มิได้หวาดไหว คิดอ่านป้องกันมิให้ทหารทั้งปวงเป็นอันตราย ถ้าผู้ใดพบนายที่มีสติปัญญาหมายจะพึ่งได้แล้วไม่เข้าทำราชการด้วย อย่าให้คนทั้งปวงนับถือความคิดผู้นั้นเลย

ซิหลงได้ฟังดังนั้นก็คุกเข่าลงคำนับ แล้วว่าซึ่งท่านว่าทั้งนี้เราเห็นชอบด้วย เราจะทำตามท่าน หมันทองจึงตอบว่า ถ้าท่านไปทำราชการอยู่ด้วยโจโฉแล้ว จงตัดเอาศรีษะเอียวฮอง หันเซียมไปเป็นกำนัลโจโฉเถิด ซิหลงจึงตอบว่าธรรมดาเป็นบ่าวได้กินข้าวแดงของท่านแล้ว ถ้ามิพอใจอยู่ด้วย แลจะซ้ำทำร้ายแก่นายก็เป็นคนหากตัญญูมิได้ ซึ่งท่านจะให้ทำดังนี้เราไม่ยอมด้วย หมันทองได้ยินดังนั้นก็สรรเสริญว่า ท่านนี้กตัญญูนัก เราจะชวนกันไปหาโจโฉแต่ตัวเถิด ซิหลงจึงจัดแจงทรัพย์สิ่งสินของตัว แล้วพาพรรคพวกประมาณสามสิบคนลอบหนีออกจากค่ายในเวลากลางคืน หมันทองก็นำไปค่ายโจโฉ

ขณะนั้นมีผู้เอาเนื้อความบอกเอียวฮองว่า บัดนี้ซิหลงพาพรรคพวกหนีไปหาโจโฉ เอียวฮองได้ยินดังนั้นก็โกรธ จึงคุมทหารพันหนึ่งยกตามไปในเวลากลางคืน ครั้นมาถึงกลางทางเห็นเพลิงบนเนินเขาเสว่างอยู่ โจโฉเห็นเอียวฮองคุมทหารตามมา โจโฉจึงขับม้าล้อมไว้ แล้วร้องประกาศว่าเรามาคอยอยู่แต่เวลาพลบค่ำ ตัวอวดว่าหล้าหาญแล้วอย่าถอยหนีกัน เอียวฮองเห็นทหารล้อมไว้แล้ว ได้ยินเสียวโจโฉร้องมาก็ตกใจ จะพาทหารทั้งปวงถอยหนีไปก็มิได้ ด้วยทหารโจโฉล้อมอยู่

ฝ่ายหันเซียมรู้จึงคุมทหารยกตามมา เห็นทหารโจโฉล้อมเอียวฮองไว้ หันเซียมจึงรบฝ่าเข้าไปแก้เอาเอียวฮองออกมาได้ โจโฉเห็นดังนั้นจึงขับทหารทั้งปวงไล่ฆ่าฟันทหารเอียวฮองล้มตายเป็นอันมาก ที่เป็นอยู่นั้นมาเข้าด้วยกับโจโฉประมาณสองร้อยเศษ เอียวฮองกับหันเซียมเห็นจะต้านทานมิได้ ก็พาทหารซึ่งเหลือนั้นรีบหนีไปหาอ้วนสุด ณ เมืองลำหยง

โจโฉก็พาทหารทั้งปวงกลับมา ณ ที่ประทับ หมันทองจึงพาซิหลงเข้าไปหาโจโฉ โจโฉเห็นหมันทองได้ซิหลงมาก็มีความยินดี จึงเอาเงินทองเสื้อผ้าให้ซิหลง จึงตั้งให้เป็นนายทหาร แล้วโจโฉก็เชิญเสด็จพระเจ้าเหี้ยนเต้ไปถึงเมืองฮูโต๋ จึงให้ปลูกตำหนัก ตกแต่งค่ายคูประตูหอรบไว้ให้พร้อม พระเจ้าเหี้ยนเต้เมื่ออยู่ในเมืองฮูโต๋นั้น จึงตั้งตังสินกับขุนนางสิบสามคนเป็นเสนาบดี

ขณะนั้นโจโฉมีใจกำเริบ จึงตั้งตัวขึ้นเป็นมหาอุปราช แล้วตั้งซุนฮก ซุนสิ้ว กุยแก เล่าหัว ทั้งสี่เป็นขุนนางฝ่ายพลเรือน มอการ เล็กโจ๋ ยิมจุ๋น สามคนนี้ได้กำกับคลังแลฉางข้าว เทียหยกเป็นเจ้าเมืองตังเป๋ง ฮวนเสงกับตังเจี๋ยวเป็นเจ้าเมืองลกเอี๋ยง หมันทองเป็นที่เจ้าเมืองฮูโต๋ แฮหัวเอี๋ยน โจหยิน โจหองทั้งสี่คนเป็นทหารเอก ลิยอย ลิเตียน งักจิ้น อิกิ๋ม ซิหลง ทั้งห้าคนนี้เป็นทหารโท เคาทูกับเตียนอุยเป็นทหารตรี บรรดาทหารมีฝีมือทั้งนั้น ก็ตั้งเป็นขุนนางทั้งสิ้น แลในเมืองฮูโต๋นั้น ถ้าผู้ใดจะว่าข้อราชการสิ่งใดๆ ก็เอามาแจ้งแก่โจโฉก่อน จึงกราบทูลพระเจ้าเหี้ยนเต้ได้

ครั้นอยู่มาวันหนึ่งโจโฉจึงให้แต่งโต๊ะ แลขุนนางผู้ใหญ่ผู้น้อยมากินโต๊ะ ณ บ้าน โจโฉปรึกษาขุนนางทั้งปวงว่า เล่าปี่ตั้งตัวขึ้นเป็นเจ้าเมืองชีจิ๋ว แลลิโป้นั้นเป็นศัตรูเรา บัดนี้แตกหนีไปอาศัยเล่าปี่ เล่าปี่ให้ไปอยู่เมืองเสียวพ่ายเกลือกลิโป้จะคิดกันกับเล่าปี่จะยกมาทำร้ายแก่เรา ท่านผู้ใดจะช่วยคิดอ่านล้างศัตรูเราเสียได้ เคาทูจึงว่าข้าพเจ้าขอทหารห้าหมื่น จะยกไปทำการตัดเอาศรีษะ ลิโป้กับเล่าปี่มาให้ท่าน