ฝ่ายกุยกีซึ่งแตกมานั้น จึงซ่องสุมทหารเข้าได้ พอเวลารุ่งเช้ายกไปจะได้รบด้วยเฮียวฮอง ซิหลงเห็นดังนั้นจึงขับมาออกมา เห็นทหารกุยกีตั้งล้อมอยู่พอเห็นตังสินขี่ม้าคุมทหารฝ่ากองทัพกุยกีเข้ามาทางตะวันออก ทหารกุยกีนั้นระส่ำระสายอยู่ ซิหลงเห็นได้ทีก็ควบทหารรบกระหนาบออกไป ทหารกุยกีที่แตกตื่นล้มตายเป็นอันมาก ตังสินจึงเข้าไปเฝ้า พระเจ้าเหี้ยนเต้เห็นตังสินก็ทรงพระกันแสง แล้วตรัสเล่าเนื้อความให้ฟังทุกประการ ตังสินจึงกราบทูลว่า พระองค์อย่าทรงพระวิตกเลย ข้าพเจ้ากับเอียวฮองจะป้องกันรักษาพระองค์แล้วคิดจะฆ่าอ้ายศัตรูทั้งสองเสียให้ได้ แผ่นดินจึงจะอยู่เย็นเป็นสุขสืบไป พระเจ้าเหี้ยนเต้ดีพระทัยนัก จึงรีบยกไปทั้งกลางวันกลางคืน ก็ถึงเมือง ฮองหลง

แลกุยกีซ่องสุมทหารซึ่งแตกตื่นนั้นได้บ้าง ฝ่ายลิฉุยยกทหารตามไปหวังจะทำอันตรายพระเจ้าเหี้ยนเต้ พอพบกุยกี กุยกีจึงปรึกษากับลิฉุยว่า ตังสินกับเอียวฮองพาเสด็จพระเจ้าเหี้ยนเต้ไปทางเมืองฮองหลง ถ้าเสด็จไปถึงเมืองเตียงฮันได้ตั้งมั่นลงแล้ว เห็นจะให้มีหนังสือรับสั่งไปถึงหัวเมืองทั้งปวง ให้ยกเข้าทำร้ายแก่เราทั้งสองเป็นมั่นคง ลิฉุยจึงตอบว่า บัดนี้เตียวเจตั้งอยู่ ณ เมืองเตียง ฮันกล้าแข็งอยู่กองหนึ่ง ท่านกับเราจำจะรีบไปตาม ณ เมืองฮองหลง จับเอาพระเจ้าเหี้ยนเต้เสีย สมบัติทั้งนั้นท่านกับเราต่างกันคนละกึ่ง กุยกีได้ฟังดังนั้นเป็นคนโลภก็พาลิฉุยยกไป ถึงตำบลใดให้ทหารริบราชบาตรช่วงชิงเอาทรัพย์สิ่งของอาณาประชาราษฎร

ฝ่ายตังสิน เอียวฮองพาเสด็จมาถึงตำบลตันกั๋น รู้ว่าลิฉุยกับร่วมคิดกับเข้ากับกุยกี ยกตามมาจะกระทำอันตรายพระเจ้าเหี้ยนเต้ ตังสินจึงให้หยุดอยู่หวังจะรบป้องกันพระเจ้าเหี้ยนเต้

ฝ่ายลิฉุย กุยกี จึงปรึกษากันว่าทหารเรายกมาเป็นอันมาก ทหารตันสินกับเอียวฮองนั้นน้อย เราจะยกเข้ารบชิงเอาพระเจ้าเหี้ยนเต้ให้ได้ ลิฉุย กุยกี เห็นพร้อมกัน จึงคุมทหารคนละกองแล้วตีกันกระหนาบเข้าไป ตันสินกับเอียวฮองรบพุ่งเป็นสามารถ เห็นจะต้านทานมิได้ จึงทิ้งเครื่องอานทรัพย์สินสิ่งสินเสีย พาเอาแต่พระเจ้าเหี้ยนเต้กับขุนนางทั้งปวงรบฝ่าออกไปทางทิศเหนือ ลิฉุย กุยกี ยกทหารเข้าช่วงชิงทรัพย์สิ่งของอาณาประชาราษฎร ในเมืองฮองหลง แล้วยกตามพระเจ้าเหี้ยนเต้ไป

ฝ่ายตังสินกับเอียวฮอง จึงแต่งหนังสือรับสั่งให้ไปเกลี้ยกล่อมลิฉุย กุยกีฉบับหนึ่งให้ไปถึง หันเซียม ลิงัก โฮจ๋าย สามคนซึ่งเป็นนายโจรอยู่แดนเมืองโฮตั๋งนั้นมิได้เอาโทษ แล้วให้คุมพรรคพวกมารับเสด็จ หันเซียม ลิงัก โฮจ๋าย รู้หนังสือรับสั่งแล้ว จึงพรรคพวกทั้งปวงยกมาเฝ้า ตังสินจึงปรึกษาแก่นายโจรทั้งสามคนว่า เราจะยกกลับไปตีเอาเมืองฮองหลงคืนให้ได้เป็นที่มั่นก่อน จึงจะคิดการสืบไป นายโจรทั้งสามคนนั้นเห็นชอบด้วย ตังสินจึงยกทหารพาพระเจ้าเหี้ยนเต้กลับมา ลิฉุย กุยกีนั้นยกตามมาถึงมาตำบลใด ก็ให้ทหารริบราชบาตรฆ่าคนเฒ่าคนแก่เสียเป็นอันมาก แต่ฉกรรจ์นั้นเอาไว้เป็นทหารเรียกว่ากองไม่กลัวตาย

ลิฉุย กุยกีมาพบทัพตังสินเข้าที่ตำบลอยู่เอี๋ยง ได้รบพุ่งกันกับทหารตังสินแล้วตั้งรอกันอยู่ ลิฉุยจึงปรึกษากับกุยกีว่า บัดนี้ตังสินได้พวกโจรมาเป็นกำลังเป็นอันมาก เราจะให้ทหารเอาสิ่งของกับเสื้อผ้าไปทิ้งเรี่ยรายไว้ในป่าสองข้างทาง พวกโจรก็จะพะวงเก็บข้าวของอยู่ เราจึงจะยกทหารเข้าโจมตี ทัพตังสินก็จะแตกโดยง่าย กุยกีเห็นชอบด้วย จึงให้เอาสิ่งของเสื้อผ้าไปทิ้งไว้ พวกโจรเห็นดังนั้นก็ชวนกันออกเก็บเอาสิ่งของเสื้อผ้ามิได้คิดระวังตัว ลิฉุย กุยกีเห็นได้ทีแล้วก็ยกทหารเข้าตีกระหนาบทั้งสี่ด้าน ฆ่าฟันทหารตังสินแลพวกโจรล้มตายเป็นอันมาก ตังสินกับเอียวฮองต้านทานมิได้ ก็พาพระเจ้าเหี้ยนเต้หนีไปข้างทิศเหนือ ลิฉุย กุยกีก็ยกทหารตามไป